Phototastic

Mijn vader

waarom recht uit je hart foto’s maken altijd de mooiste foto’s oplevert

Ik studeerde af op de School voor Fotografie in Den Haag met een fotoserie over dierenartsen. Dat kwam niet uit de lucht vallen. Mijn vader was dierenarts in Drenthe en als jongetje ging ik vaak met hem op pad. Samen langs de boerderijen, dan zag ik hem niet alleen wat vaker, maar er was ook van alles te beleven. Het leukste was een verlossing – er werd een kalfje geboren en mij vader hielp een handje bij de bevalling.

Toen ik serieus begon te fotograferen, vanaf 1977 ongeveer, ging ik nog steeds met mijn vader op pad, maar nu nam ik m’n camera mee. Niemand vond dat vreemd. Ik ging gewoon m’n gang, en leerde veel van foto’s maken onder moeilijke omstandigheden. Zoals in een stal die alleen verlicht is met een paar peertjes.

Al die jaren bleef ik mijn vader af en toe vergezellen. Toen ik een onderwerp zocht voor mijn afstudeerserie, was het dan ook logisch het dicht bij huis te houden: een serie over de dierenarts. En foto’s van een onderwerp dat je na aan het hart ligt, dat worden altijd mooie foto’s. Mijn docenten in Den Haag waren geboeid door het ruige plattelandsleven!

Mijn vader is overleden in 2010, en ik ben blij met alle foto’s die ik van hem heb. Ik heb een aantal foto’s gebundeld in een boekje Elke dag. De beelden die je in dit blog ziet, staan er ook in. Ze zijn gemaakt tussen 1978 en 1990.

“Leuke wedstrijd.”

“Jij zegt het.”

“Goed schot.”

“Naast.”

“Buitenspel hoor.”

“Bier?”

“Als jij trakteert.”

Mensen op de rug fotograferen, dat kan natuurlijk niet. Maar de uitzondering bevestigt de regel. Dat bewijst deze foto. Twee voetballers, ik zag ze op de jaarlijkse sportdag van Justitie. Broers? Het grappige is dat ze volkomen verschillend zijn en tegelijk helemaal hetzelfde. Ze hebben dezelfde bouw, houding en kapper. Waar zouden ze het over hebben? Ik heb ze van wat verderaf gefotografeerd met een telelens, om ze niet te storen in hun beschouwingen. Beetje onscherpte in de achtergrond, maar niet te veel want anders zie je niet meer dat ze op het veld staan.

In augustus was er nog tijd voor een weekje vakantie, op naar Camping Bakkum in Castricum. Voor wie de camping niet kent: die ligt in de duinen, is van alle gemakken voorzien en heel GROOT. Een klein deel van de camping bestaat uit trekkersplekken, maar voor de rest zie je er vooral stacaravans. En die zijn interessant om te fotograferen. De variatie is enorm, groot, klein, netjes, rommelig, goed onderhouden of verwaarloosd. De sfeer gaat van kaal-modern-design tot Jordanese gezelligheid met prulletjes en vitrages voor de ramen. Hoe maak je daar een fotoserie van? Ik besloot om de caravans niet in hun geheel te fotograferen. In plaats daarvan zocht ik naar details – ramen, gordijnen, verweerd aluminium. Oude caravans hebben de voorkeur. Om het beeld rustig te houden en om een eenheid te krijgen heb ik alle foto’s op dezelfde manier gemaakt, met alle lijnen parallel in beeld. In de nabewerking heb ik juist de details benadrukt. Zo komt het verweerde karakter van de caravans goed uit de verf. Het resultaat: een mooi staaltje Bakkumsfeer!

Puzzelen met beeld

puzzelen

Ryan Brenizer is een New Yorkse fotograaf die heel mooie huwelijksreportages maakt. Maar hij is ook bekend om de techniek die zijn naam heeft gekregen.

Een Brenizerfoto, wat is dat? Kort gezegd: je maakt geen totaalfoto van je onderwerp, maar je schiet meerdere beelden, ongeveer tussen de tien en dertig. Elk van die foto’s geeft maar een klein stukje van je onderwerp weer. Vervolgens plak je al die foto’s in Photoshop aan elkaar, als de stukjes van een puzzel. Het eindresultaat is een foto waar het onderwerp weer in z’n geheel op staat. Belangrijk: maak de foto’s met een lange lens (vanaf 85 mm) en een groot diafragma, bijvoorbeeld 2,0 of 1,4.

Een hoop gedoe natuurlijk, dus het moet wel de moeite waard zijn. Wat levert deze techniek nou voor beeld op? Dit: het onderwerp krijgt een mooie, onscherpe achtergrond. Veel onscherper dan wanneer je de foto’s als één beeld had geschoten. Als je dit goed toepast, levert het prachtige beelden op, haast dromerig van kwaliteit. En natuurlijk ideaal voor bruiloftsfoto’s, waar de naamgever van dit effect in gespecialiseerd is.

Ook niet-huwelijksfotografen zoals ikzelf gebruiken deze techniek. Bijvoorbeeld voor mijn serie ‘eenzame huisjes’. Kijk maar naar dit voorbeeld van het transformatorhuisje in Doorwerth. Geschoten in de regen, met de zon die net doorkomt. Deze foto is samengesteld uit 28 losse beelden. De ruwe foto’s zie je in het screenshot van Bridge. Het is niet zo eenvoudig om alles naadloos op elkaar aan te laten sluiten, maar ik ben tevreden met het eindresultaat.

Op een beeldscherm zie je eigenlijk niet hoe mooi het is. Daarom heb ik deze foto laten afdrukken op groot formaat (120 x 90 cm). Nieuwsgierig? De foto hangt op m’n werkkamer. Kom gerust een keer langs om ‘m te bekijken!

hamburg

In Hamburg loop ik langs de straten
Door wroeging en heimwee gekweld
Ik heb m’n familie verlaten
En verkoop nu mijn liefde voor geld
Ik heb m’n familie verlaten
En verkoop nu mijn liefde voor geld

Aldus de Zangeres Zonder Naam. Ik moest daar natuurlijk aan denken toen we Hamburg bezochten. Met mijn echtgenote E. logeerde ik bij een kennis die vlak bij de beroemde/beruchte Reeperbahn woont. En daar speelt zich het lied van de ZZN af. Toeristen, sexshops, junks en hoeren, het is er allemaal. Maar Hamburg is natuurlijk meer dan de Reeperbahn. Ga maar ‘es met de waterbus over de Elbe om de rivier en de havens te zien. Prachtig! Ook de rest van de stad mag er zijn. Eigenlijk één grote verrassing. De foto’s zijn gemaakt met de Nikon V1, meestal onopvallend geschoten vanuit de heup.

zien

Een fotoserie ontstaat soms spontaan, zonder lang nadenken. Dat gebeurde ook met mijn serie Geel. Onderweg van en naar klussen zie ik vaak opvallende dingen in het landschap. Als het kan, maak ik daar natuurlijk foto’s van. Het viel me op dat ik een paar foto’s achter elkaar had gemaakt die iets gemeenschappelijks hadden: een geel beeldelement. Ik had daar niet bewust naar gezocht, het ontstond. Een ontdekking. Daarna ben ik gaan uitkijken naar gele dingen in het landschap en die zijn er meer dan je denkt. Dat bedoel ik met: je ziet het pas als je het ziet!