Phototastic

gebouwtjes

Voer voor psychologen: deze fotograaf voelt zich sterk aangetrokken tot eenzame huisjes. Onopvallend in het landschap. Nuttig. Iedere overeenkomst is toeval.

Ik werk al sinds 2012 aan een serie waarin ik probeer deze gebouwtjes, huisjes, keetjes zo mooi mogelijk vast te leggen. Een deel heb ik al eens geëxposeerd, met als titel: Je ziet het pas als je het ziet. Want het meest opvallende kenmerk van dit onderwerp is de ónopvallendheid. Daarom kost het ook veel tijd om de serie te maken. Probeer ze maar eens te vinden, die huisjes. En dan moeten ze ook nog eens aan de regels voldoen. Want als je een serie maakt moet er verbinding zijn tussen de foto’s. Vrij werk, maar volgens de regels.

Dit zijn de regels waaraan ik me houd:

• Ik fotografeer het onderwerp schuin van voren. Er is altijd een hoekje van voor- en zijkant zichtbaar. Als je dat steeds op dezelfde manier doet, geeft dat verbinding tussen de foto’s.
• Er is weinig scherptediepte, volgens het Brenizer-principe.  Met weinig scherptediepte wordt het moeilijker de grootte van het onderwerp in te schatten. En dat maakt de foto spannender.
• De omgeving heeft zo weinig mogelijk ‘context’. Dat betekent dat er geen grote, afleidende andere beeldelementen zijn die aangeven hoe groot het onderwerp is. Ik haal bijvoorbeeld huizen aan de horizon weg.

Toeval of niet? Meestal kom ik de gebouwtjes tegen als ik er juist niet naar op zoek ben. Als ik geen camera bij me heb, ga ik later terug. Vaak valt het dan toch tegen. Gebouwtje niet goed, achtergrond te druk, te veel graffiti op de muur. Maar soms zie ik het wel. En dan kan ik weer een mooie foto aan mijn serie toevoegen.

De grote vraag is natuurlijk: waarom? Zijn die gebouwtjes symbool voor mijn eigen introverte karakter? Of moet je ze zien als aanklacht tegen de individualisering van de maatschappij (we staan er allemaal alleen voor)? Of doe ik dit gewoon omdat ik het leuk vind? Ik zou het niet durven zeggen. Ik hoop dat iedereen z’n eigen verhaal kan bedenken bij deze beelden. Want je ziet het pas als je het ziet.