jelte
18 wordt hij alweer, mijn zoon J. Eén foto, tien jaar geschiedenis. Van 7 tot 17 jaar. Dit is de samenvatting van een serie die ik al twaalf jaar maak voor m’n ouders. In de keuken daar hangen foto’s van alle zeven kleinkinderen aan de muur. Om de twee jaar een nieuwe foto, want de tijd vliegt en kinderen veranderen sneller dan je denkt . Of wilt. Als je de foto’s dan bij elkaar legt, zie je dat de som sterker is dan de losse delen. Want verandering die zo langzaam gaat dat het niet opvalt, wordt ineens zichtbaar. Dat is het mooie van fotografie: het legt datgene vast wat verandert. En bewaart het. Zo wordt het verloop van de tijd zichtbaar. En in dit geval ook voelbaar – je bent en blijft een trotse vader, hoe groot je kind ook wordt en hoe volwassen hij (straks) ook is.
Geef een antwoord